90 lat Z C P

Proporczyk okolicznościowy z okazji 90 lecia Zakładów Celulozowo Papierniczych im. Juliana Marchlewskiego we Włocławku (1899-1989).

Wymiary: 16,5×27 cm.

Krótka historia włocławskiej Celulozy

W 1899 roku bracia Cassirerowie zakupili działkę przy ulicy Łęgskiej we Włocławku i rozpoczęli budowę fabryki. Zakłady początkowo nosiły nazwę „Fabryka Celulozy – Włocławek”. Była to pierwsza w Królestwie Polskim wytwórnia specjalizująca się w towarowej produkcji celulozy. W roku 1918 zakład przeszedł pod zarząd państwa, a dyrektorem został inż. Stanisławski. Fakt ten był jedną z przyczyn nasilenia się fali strajków. Dwa lata później fabrykę wykupił Robert Saenger. Od tego czasu rozpoczął się okres dynamicznego rozwoju „Celulozy”.

Prezes Saenger zmarł w 1929, zaś część jego akcji wykupili Steinhagenowie. Doprowadziło to do fuzji fabryk: Włocławek – Myszków – Pabianice pod nazwą: Steinhagen i Saenger Fabryki Celulozy i Papieru Spółka Akcyjna przy udziale kapitału zagranicznego w wysokości 25%.  Siedziba fabryki znajdowała się w Warszawie. Dyrektorem fabryki został Feliks Steinhagen, a przedstawicielem kapitału zagranicznego Skarżyński. W 1940 roku fabryka znalazła się pod okupacją niemiecką. Produkcja celulozy została przekształcona także w produkcję papieru, drewno składowane na placu drzewnym zostało szybko zużyte, zaś produkcja została spowolniona i kilka razy wstrzymana.

W 1942 fabrykę nabył od spółki z Ostabankiem, przedsiębiorca pochodzenia niemieckiego, Mejer. Po II wojnie światowej odbyło się zebranie załogi i wybranie Komitetu Robotniczego Fabryki Celulozy i Papieru, którego dyrektorem został Czesław Wierny. W 1952 prezesurę objął Henryk Barabasz, zaś Włocławskim Zakładom nadano imię Juliana Marchlewskiego. Ukazała się też „Pamiątka z Celulozy” – powieść Igora Newerlego, której akcja rozgrywa się między innymi w przedwojennej Celulozie. W latach 1953–1954 napisano scenariusz na podstawie książki do filmów: Celuloza i Pod gwiazdą frygijską.

Lata 1953–1989 to okres świetności dla Włocławskiej Celulozy. Zakład ciągle rozbudowywano i pod koniec istnienia, pracowało w nim około 3500 osób. W roku 1989 prezesurę objął Tomasz Kaczor. W latach 1990–1993 zakład przeżywał wielki kryzys. Węgiel, drewno i inne surowce nie były sprowadzane na czas. Urząd zajmujący się ochroną środowiska nałożył na fabrykę kary pieniężne ze względu na zanieczyszczania spowodowane produkcją celulozy. Przedsiębiorstwo zostało przekształcone w Zakłady Papiernicze we Włocławku, a sama celuloza była kupowana między innymi od: ZCP Świecie, ZCP Kwidzyn.

W maju 1994 Zakłady Celulozowo-Papiernicze im. Juliana Marchlewskiego we Włocławku ogłosiły upadłość.